Er wordt veel gebabbeld over de stemklachten van Adele. Laatst las ik een artikel van 14 bladzijden waarin uiteen gezet werd dat stembanden opereren wellicht niet altijd zin heeft. Een goed statement. Andere mensen beweren dat er iets schort aan de techniek van Adele. Echter één aspect wordt telkens over het hoofd gezien.
Adele trad, met haar laatste show, 2 uur op. Haar nummers zijn vreselijk moeilijk om te zingen. Zangeressen aan wie ik hier les geef zingen vaak Adele, en nagenoeg iedereen bijt er zich op stuk. Voor de één is het te hoog. Voor de andere te laag. In haar nummers bewandelt ze keer op keer de toppen van haar bereik. Een concert van 2 uur met een dergelijke playlist is gewoon teveel voor elke zanger.
En dan doet ze ‘t nog 4 x per week. Wat ook teveel is. Zingen is topsport. Zo simpel is ‘t. Je moet dan ook in topvorm zijn om een tournee aan te kunnen. En genoeg kunnen rusten.
En dan is er nog een aspect waar te weinig over gepraat wordt. De hoeveelheid druk die een superster heeft dezer dagen. Adele moet vaak, op de dag van een concert, interviews geven, kleine radio en televisie-optredens doen… Dat is gewoon niet vol te houden. Voor eender welke zanger.
Ik pretendeer hier niet te weten waar Adele’s stemklachten vandaan komen. Maar zij heeft mogelijk, naar mijn mening, veel te veel hooi op haar vork genomen. Zichzelf veel te weinig beschermd. Hier ligt ook een enorme fout van het management. Als je een parel hebt; verzorg en vertroetel haar, spaar haar, opdat ze niet dof wordt.
Ik wens Adele een goed herstel en rust toe. En ik hoop dat er in management-land en superster-land dringend wat dingen gaan veranderen.
Ik weet dat dit een schreeuw in de woestijn is. Als er geld verdiend moet worden lijken alle principes overboord te gaan.